Rysunek architektoniczny stanowi jedną z wielu odmian tej sztuki. W odróżnieniu od nurtu preferowanego przez uczelnie artystyczne, choć niepozbawiony dowolności interpretacji, to jednak opiera się na ramach siatki konstrukcyjnej, która sprawia, że buduje on obraz rzeczywistości.

Obraz ten nie musi jednak, a nawet nie powinien być wyłącznie wiernym jej odwzorowaniem. Istotnym jest, by rysunek architektoniczny przedstawiał więcej. Opowiadał to, czego soczewka aparatu dostrzec nie może. Tłumaczył konstrukcję, opowiadał jak wygląda, ale i mówił czym jest przedstawiany obiekt i jakie emocje mu towarzyszą.

Wierne odwzorowanie struktury drewna i refleksów światła na ręcznie wykonanych skrzypcach w rękach artystki, choć opowiedzą nam wiele o samym instrumencie, to nie pozwolą poczuć atmosfery pełnego uniesień koncertu, podobnie jak właściwe połączenie brył, dobranie faktur i światła nie stworzy z budynku architektury przez duże A.